Fenerbahçe maçından sonra konuşulanları gördükten sonra, şampiyonluktan değil değişiminden umudumu kestiğimi söylemeliyim.
Trabzon zor yer, Trabzonspor zor camia.
Bu şehir, bu camia bir şampiyonlukla değişmez.
Yönetimler gelmiş, gitmiş, kongreler olmuş ama değişim adına elde var sıfır.
Aziz Yıldırım, dokuz puan geriden gelip şampiyon olacağım diyor, Trabzon, eski yöneticilerinin stadyumda nerede oturduğunu tartışıyor.
Bu değil Trabzon, olmamalı.
Kafasında tilkiler olanlara sormak lazım;
Şenol Güneş Fenerbahçe’yi çalıştırsa, Aykut Kocaman Trabzonspor’u neler düşünülebilirdi mesela!
Trabzonspor maalesef; şehirde her şeye araç olmuş.
Kavgalar, hesaplaşmalar onun üzerinden yapılıyor.
Geri kalmışlık da onun üzerinden örtülüyor.
Birleştirici olması beklenirken, ayrıştırıcı oluyor. Öyle olmasını isteyenler olduğu için öyle oluyor.
Suç Trabzonspor’un değil. Suç Trabzonluların.
Ben senelerdir bunu yazıyorum. Trabzonspor henüz bir camia olma yolunda ergenlik dönemini yaşıyor. Şu anki ruh hali de ergen bir çocuğun ruh halinden farksız.
Ve bu ergen beden, kendini ne kadar taşıyabiliyorsa o kadar taşıyor.
Bütün yük bir adamın sırtında, saha dışındaki bu kronik sorunları çözecek ki, sıra saha içine gelsin.
O adamın her şeye ve herkese yetişmesi de zor.
Elbirliğiyle nasıl şampiyon olunmaz, bunu göstermek yerine, nasıl şampiyon olunur’u göstermek lazım. Bu sezon şampiyonluğa kesin gözüyle bakanlardanım. Trabzonspor bu yarışı birinci bitirir. 27 sezon sonra şampiyonluk gelir.
Bu şampiyonluk gelir ama bu kent, bu camia, bu kafa değişmez. Onun için şampiyonluktan mutlu olamazlar. Ruhlar, kavgaya, hesap görmeye meyilli.
Trabzonspor’un şampiyonluğu basit bir matematik hesabı da, içerdekiler ve dışarıdakiler ne olacak. Zor iş, zor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder