Soru şu; Trabzonspor’un yirmi altı sezondur başaramadığını Bursaspor nasıl iki sezonda başardı? Trabzonspor neden yirmi altı sezondur başaramıyor?
Hiçbir şey Anadolu’dan bir şampiyon çıkması kadar Trabzonspor’u kendine getirmemeli! Kupa mayhoşluğu ile sarhoş olmak değil, devrim gibi kararlar alma zamanı.
‘Büyük olmak, büyük kalmak’ gibi klişe cümleleri duymak değil iş. ‘Yirmi altı sene şampiyon olamadık ama büyük kalmayı becerdik’ düşüncesi de para etmiyor.
Dünyanın gerçekten büyük kulüpleri, çok uzun ara verseler de kendi liglerinde ve Şampiyonlar Liginde en üst başarılarla yeniden karşımıza çıkıyorlar.
Trabzonspor kendini yeniden nasıl üretiyor? ‘Biz büyüğüz, biz büyüğüz’ diyerek!
Biz büyüğüz, biz Trabzon’uz, biz ağayız, paşayız’la değil, sonuçlarla bu işin hakkını vermenin zamanı çoktan geçti.
İstanbul’dan başkanı, paralı başkanı, masayı yumruğuyla kıran başkanı, yabancı transferini, yerlinin yerlisini, altyapıyı, izleme komitesini ve daha pek çok şeyi tartıştı Trabzonspor camiası. Bilmem kim yönetim kurulu üyesi, basın sözcüsü, futbol şube sorumlusunu tanıdı. Özkan Sümer’i sevmeyenler, Ahmet Suat Özyazıcı’yı sevenler gibi, Ocaklılar, Güçlüler, Arafilboylular, Sotkalılar gibi gereksiz konularda taraf olmayı marifet sayan bir anlayış türedi.
Kendi kendileriyle kavga edip kendi düşmanlarını kendi içlerinden çıkardılar. Şenol Güneş’i önce kovaladılar, sonra hiçbir şey olmamış gibi geri çağırdılar.
İçlerinden çıkan başarı hikayelerine tahammül edemediler. Yetenekli ya da yeteneksiz, bir yerden sonra kendi çocuklarını ötekileştirdiler. Trabzonspor’da Trabzonlu futbolcu olmak, yukarı yerli olmak anlamına geldi.
‘Hüseyin’i tanırım, babası Araklı’da balıkçıdır’, Fatih’le ben aynı mahallenin çocuğuyuz, onu biz aramıza alırdık da top oynatırdık’ ile başlayan ve sonunda ‘Biz bunları biliyoruz, ne yaptı Trabzon’a ile biten cümleler.
Yabancılar şehirli, Meydanlı, yerliler yukarı yerli! Bir yukarı yerli bu sene Bursa ile şampiyon, diğerleri Rusya’da zaten şampiyon. El üstünde, dimdik!
Ve tribünler. Trabzonspor tribünleri..
Şeref tribününde, localarda, maratonda, deniz tarafında ve tüm Avni Aker’de ‘Trabzonspor bugün yenilse de bunlar başarılı olmasa’ diye düşünen arıza bir taraf olma anlayışı. Sonra kendi iktidarları için bu insanları İstanbul düşmanlığı ile oyalayanlar. Trabzonsporlu olmanın anlamını Fener düşmanlığına sıkıştıranlar! Trabzonspor’u ‘Mehmet Ali Yılmaz Tesisleri, Havaalanı Altı Trabzon’ adresinden ibaret sananlar. Küçük olsun, büyümesin, aman elimizden kaçmasın, aman biz yönetelim, aman ben, yaman ben’ düşünenler.
Bir zamanlar bir Trabzonspor modeli vardı. Anadolu o modelin peşine düştü. Bu o model değil. Belki bundan sonra bir Bursa modeli çıkar. Trabzon o modeli takip eder. Anadolu’dan bir şampiyon daha çıktı. Bursaspor’a güç veren Trabzonspor’un daha önceki şampiyonluğu oldu. Anadolu da Bursa’nın son şampiyonluğundan güç alacak.
Sonunu yine tribünden bağlayalım ve şimdilik noktayı koyalım. Çok uzun süredir Avni Aker’de görmediğim bir pankartla:
“İstanbul saltanatını 6 kez yıktık yine yıkacağız.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder