Denizli

Gezi yazılarıma bakarken fark ettim ki Denizli'yi yazmamışım. Oysa ki Ali sağolsun keyifli bir haftasonu yaşattı bana temmuzda Denizli'de. Pegasus'un yaz kampanyası biletleri çıktığında hemen Ali'ye telefon açıp, müsait olup olmadığını sordum. O da "başımın üstünde yerin var" deyince atladım gittim Denizli'ye.

90larda epey bir moda idi yaz tatilinde Pammukkale'ye gitmek. UNESCO Dünya Mirası listesinde yer alan bir yere gitmek güzel bir haftasonu planıydı. O dönemde orada açılan oteller Travertenleri karartmış bunun sonucunda da o oteller yıkılmıştı.

Belki de eskiyi bilmediğim için olabilir ama ben gördüğüm doğa oluşumundan baya etkilendim. Ayrıca bilmediğim birşey ise Roma İmparatorluğu döneminde Pamukkale'de bir şehir de kuruluymuş. Bugün şehrin birçok önemli binası halen daha ayakta ve görülmeye değer.

Yemek konusunda ise Ali beni Kaleiçi'nde Enver Usta'nın yerine götürdü. İnternette buraya bok atan postlar gördüm ama Erzurum'da yediğim cağ kebabından bu yana sanırım yediğim en iyi kebaptı. O sıcakta mide fesatı geçirmeden 1,5 porsiyon yiyip tadında bıraktık ama şu an bunu yazarken bile ağzım sulanıyor.

Denizli'de yenmesi gereken bir diğer şey ise yanık yoğurt. İlk başta yanık tadı biraz garip gelse de şu anda İstanbul'da fellik fellik nasıl bulurum bunu diye aranıyorum.

İkinci günümde ise Ali beni, kocaman mesire alanlı bir parka götürdü. Mangal yerleri hazır, yapman gereken etini kömürünü al götür yak ye.

Velhasıl güzel, dolu dolu bir haftasonu geçirdim Denizli'de Ali sağolsun.